Λιγότερες περιπτώσεις εκφοβισμού το 2017, αν και πιο σοβαρές και συχνές: ευαισθητοποίηση σχετικά με αυτή τη φοβερή μάστιγα

Το Ίδρυμα ANAR μόλις δημοσίευσε τα στοιχεία της μελέτης ΙΙΙ σχετικά με τον εκφοβισμό και τον ηλεκτρονικό αποκλεισμό σύμφωνα με τους θιγόμενους, που πραγματοποιήθηκαν μαζί με το Ίδρυμα Mutua Madrileña και με βάση τις μαρτυρίες και τα συναισθήματα των αγοριών και κοριτσιών που υποφέρουν από εκφοβισμό. Τα δεδομένα παραμένουν ανησυχητικά, αν και Το 2017, ο αριθμός των περιπτώσεων μειώθηκε σημαντικά σε σχέση με το προηγούμενο έτος, έχουν αυξηθεί σε συχνότητα και σοβαρότητα.

Ο εκφοβισμός είναι α πολύ σοβαρό ζήτημα που απαιτεί τη συμμετοχή και συνεργασία όλων για την εξάλειψή του. Δεν υπάρχει λόγος να κοιτάξουμε τον άλλο τρόπο, διότι για όσους υποφέρουν, οι συνέπειες μπορεί να είναι καταστροφικές, τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά.

Λιγότερες περιπτώσεις εκφοβισμού και μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση …

Η μελέτη ρίχνει δύο ενθαρρυντικά στοιχεία:

• Από τη μία πλευρά, α σημαντική μείωση του αριθμού των περιπτώσεων που καταγράφηκαν το 2017 σε σχέση με το 2016. Συγκεκριμένα, 809 κλήσεις σχετικά με εκφοβισμό, οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα 590 περιπτώσεις, απαντήθηκαν στο τηλέφωνο της ANAR. Αυτά τα αριθμητικά στοιχεία απέχουν πολύ από αυτά που καταγράφηκαν το 2016, όταν υπολογίστηκαν 1.728 κλήσεις με αποτέλεσμα 1.207 περιπτώσεις.

• Από την άλλη πλευρά, έχει εκτιμηθεί μεγαλύτερη κοινωνική ευαισθητοποίηση, καθώς και μεγαλύτερη συμμετοχή των εκπαιδευτικών και των δημόσιων διοικήσεων. Αυτό οφείλεται στις πολυάριθμες ενημερωτικές και προληπτικές εκστρατείες που έχουν διεξαχθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα και που σιγά-σιγά εισέρχονται στη συνείδηση ​​των πολιτών εν γένει και των φοιτητών ειδικότερα.

… αλλά πιο συχνά και σοβαρά επεισόδια

Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι ο αριθμός των υποθέσεων φαίνεται να έχει μειωθεί, α ανησυχητική ανοδική τάση στη βαρύτητα της βίας και στη συχνότητα της βίας, η οποία οδήγησε το 13% των θυμάτων να αλλάξουν σχολεία λόγω της παρενόχλησης που υπέστησαν.

Για να αξιολογήσει τη σοβαρότητα της ανιχνευθείσας κατάστασης, το Ίδρυμα ANAR μελέτησε αντικειμενικά πώς τροποποιείται ή επηρεάζεται η ζωή του θύματος, καθώς και η συναισθηματική και σωματική βλάβη που υποφέρει. Και με αυτή την έννοια, έχει εντοπιστεί αυτό Το 97% των θυμάτων εκφοβισμού πάσχουν από επεισόδια μεσαίας και υψηλής σοβαρότητας.

Όσον αφορά τον τύπο επιθέσεων, τις λεκτικές, την απομόνωση στην οποία υποβάλλεται το θύμα και τις ελαφρές σωματικές επιθέσεις (πιέσεις, κούνημα …) αυξήθηκαν έντονα το 2017 σε σχέση με αυτό που καταγράφηκε το προηγούμενο έτος. Και περισσότερο ή λιγότερο ο ίδιος αριθμός περιπτώσεων ισχυρών σωματικών επιθέσεων (κλωτσιές, χτυπήματα …), η σεξουαλικότητα, οι φήμες και η κλοπή ή η θραύση αντικειμένων συνεχίζονται.

Όσον αφορά τη διάρκεια του εκφοβισμού, πάνω από το 35% των θυμάτων το δηλώνουν τα επεισόδια βίας έχουν γίνει συχνότερα, και σε περισσότερες από τις μισές περιπτώσεις η παρενόχληση διαρκεί περισσότερο από ένα χρόνο και έχει καθημερινή συχνότητα.

Επιπλέον, οι περιπτώσεις κατά τις οποίες η παρενόχληση ασκείται σχεδόν στο σύνολο της τάξης (14,4%) έχουν διπλασιαστεί, αν και στις περισσότερες περιπτώσεις (49,4%) η βία ασκείται από δύο έως πέντε άτομα.

Μια στις τέσσερις περιπτώσεις παρενόχλησης είναι ο ηλεκτρονικός αποκλεισμός

Ο cyberbullying αντιπροσωπεύει σχεδόν το 25% των συνολικών κρουσμάτων εκφοβισμού, με την πιο συνηθισμένη μορφή των προσβολών και των απειλών. Τα δεδομένα που έλαβε η ANAR αποκαλύπτουν ότι η αποστολή του WhatsApp μέσω του κινητού τηλεφώνου είναι η πιο κοινή μορφή παρενόχλησης.

Το προφίλ τύπου του θύματος στον κυβερνοχώρο δεν υπέστη μεγάλες διακυμάνσεις σε σύγκριση με άλλα έτη, όπως είναι το κορίτσια με μέσο όρο ηλικίας 13,5 ετών που υποφέρουν περισσότερο. Από την άλλη πλευρά, ο εκφοβισμός έχει υψηλότερη συχνότητα μεταξύ των αγοριών και συνήθως συμβαίνει σε μαθητές με μέσο όρο ηλικίας 10 ετών.

Ο ρόλος του περιβάλλοντος

Όπως είπαμε στην αρχή, η έκθεση ANAR δείχνει ότι το περιβάλλον του θύματος γνωρίζει όλο και περισσότερο την πραγματικότητα που υποφέρει, και όσον αφορά τη στάση που υιοθετούν οι εκπαιδευτικοί, η αξιολόγηση είναι πολύ πιο θετική από ό, τι τα προηγούμενα χρόνια.

Σχεδόν το 85% των δασκάλων γνωρίζουν τον εκφοβισμό προς έναν από τους σπουδαστές τους και σε 51% των περιπτώσεων αντιδρούν αμβλύ, να μιλήσετε με τον καταδιωκόμενο, να έρθετε σε επαφή με τις οικογένειες του θύματος και τον επιτιθέμενο ή να κάνετε μια άλλη σειρά μέτρων τιμωρίας.

Ωστόσο, η μελέτη προειδοποιεί επίσης για ένα ανησυχητικό γεγονός και ότι εξακολουθεί να υπάρχει υψηλός αριθμός παιδιών που υποφέρουν από εκφοβισμό ή κυβερνοπαρουσία που δεν λέει στους γονείς τους (31%), γι ‘αυτό είναι απαραίτητο να συνεχιστεί Εμπιστοσύνη στην εργασία και επικοινωνία με τα παιδιά μας.

Ο εκφοβισμός και ο ηλεκτρονικός εκφοβισμός δεν είναι κάτι παιδί

Τα παιδιά που υποφέρουν από εκφοβισμό έχουν, μεταξύ άλλων συμπτωμάτων: κατάθλιψη, άγχος, φόβο, απομόνωση και κακή σχολική απόδοση. Είναι επίσης κοινό να βρούμε συναισθήματα θυμού, χαμηλής αυτοεκτίμησης και διαταραχές ύπνου.

Πιστεύεται ότι η υποστήριξη που εκφράζεται στο θύμα και η βαρύτητα στη δράση κατά του επιτιθέμενου μπορεί να είναι πίσω από τη μείωση της επίπτωσης αυτοτραυματισμού και απόπειρες αυτοκτονίας από το θύμα, αν και από το Ίδρυμα ANAR τονίζουν ότι τα στοιχεία αυτά δεν είναι για τη σημαντική στιγμή, και να συνεχίσει να επικεντρώνεται στην Το 94 τοις εκατό των παιδιών θυμάτων εκφοβισμού που υποφέρουν από ψυχολογικά προβλήματα.

Εφόσον έχουμε δει καταστάσεις παρενόχλησης από νεαρή ηλικία, είναι σημαντικό να ενεργήσουμε με αποφασιστικότητα κατά την πρώτη εκκίνηση, διότι ο εκφοβισμός και ο κυβερνο-εκφοβισμός δεν είναι παιδιά. Και παρόλο που όλο και περισσότερες οικογένειες και σχολεία συμμετέχουν στην πρόληψη και την έγκαιρη ανίχνευση, η έκθεση ANAR δείχνει ότι υπάρχει ακόμα πολύς δρόμος.

Οι γονείς έχουν επίσης μια πολύ σημαντική ευθύνη: να αποτρέψουν το σχολικό εκφοβισμό, να εκπαιδεύσουν τα παιδιά μας με ενσυναίσθηση, αγάπη και σεβασμό και να τους παράσχουν εργαλεία που θα τους επιτρέψουν να αποφύγουν να γίνουν θύματα εκφοβισμού.

Από την πλευρά τους, από το Ίδρυμα ANAR ζητούν τη συνεργασία μας για να ζητήσουμε από την κυβέρνηση και τις δημόσιες διοικήσεις να επεξεργαστούν επειγόντως έναν Περιεκτικό Νόμο κατά της βίας κατά των παιδιών και των εφήβων που προστατεύει τους ανηλίκους από κάθε είδους βία, εκφοβισμού