Έχοντας ένα δεύτερο παιδί επιδεινώνει την ψυχική υγεία των γονέων: νέα μελέτη
Τα παιδιά είναι ένα θαυμάσιο δώρο που μας γεμίζει με χαρά, γέλιο και αγάπη. Αλλά υπάρχουν και παιχνίδια, άγρυπνες νύχτες, το “γιατί;” όλη την ώρα και τα ερείπια των κολλητικών χεριών σε όλο το σπίτι.
Πολλοί γονείς αποφασίζουν να έχουν ένα δεύτερο παιδί να πιστεύει ότι δύο παιδιά δεν χρειάζεται να αναλάβουν πολύ περισσότερη δουλειά από μία. Αλλά η μελέτη μας σε Αυστραλούς γονείς αποδεικνύει ότι αυτή η λογική δεν είναι έγκυρη: ένα δεύτερο παιδί αυξάνει το στρες λόγω έλλειψης χρόνου και επιδεινώνει την ψυχική υγεία των γονέων.
Η μελέτη μας χρησιμοποίησε στοιχεία από την Έρευνα για τα νοικοκυριά, τη δυναμική των εισοδημάτων και της εργασίας στην Αυστραλία (HILDA), όπου αναλύθηκαν δεδομένα από 20.000 Αυστραλούς, σε ορισμένες περιπτώσεις μέχρι συνολικά 16 έτη. Ο στόχος ήταν να αναλυθεί τι συνέβη στο στρες λόγω έλλειψης χρόνου και ψυχικής υγείας των γονέων μετά τη γέννηση του πρώτου γεννημένου, κατά την ανάπτυξή τους και με την άφιξη νέων αδελφών.
Ζυγίζουμε τα δύο βασικά ερωτήματα που πολλοί γονείς ρωτούν όταν αποφασίζουν να έχουν ένα δεύτερο παιδί: Κάνουν τα πράγματα καλύτερα όταν τα παιδιά μεγαλώνουν, κοιμούνται περισσότερο και σταδιακά γίνονται πιο ανεξάρτητα και λιγότερο ευαίσθητα; Ή μήπως ένα δεύτερο παιδί προσθέσει περισσότερη δουλειά σε ένα σπίτι όπου υπάρχει ήδη πάρα πολύ άγχος και έλλειψη χρόνου;
Πολλές φορές οι σημαντικότερες συζητήσεις σχετικά με το εάν υπάρχει ένα δεύτερο παιδί γίνονται τη νύχτα μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου μπουκαλιού κρασιού και κάνουν τις συνέπειες του να έχουν παιδιά βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα να φαίνονται πολύ μακριά. Αυτές οι συνέπειες είναι αυτό που οι επιστήμονες ονομάζουν το μοντέλο επεξεργασίας άγχους σύμφωνα με το οποίο τα πιο σημαντικά γεγονότα της ζωής μας μπορούν να αυξήσουν τα επίπεδα άγχους μας, είτε βραχυπρόθεσμα (ως περιστασιακή εμπειρία) είτε ως χρόνια όχληση με επιπτώσεις που διαρκούν με την πάροδο του χρόνου.
Οι ερευνητές στον τομέα της υγείας δείχνουν πως το χρόνιο στρες είναι το πιο επιβλαβές για την υγεία και την ευημερία μας, ευνοώντας τις καρδιαγγειακές παθήσεις, την παχυσαρκία και άλλες σημαντικές ασθένειες. Δεν λέμε ότι τα παιδιά προκαλούν καρδιακή νόσο (οι δυτικές μας δίαιτες είναι μάλλον η αιτία), αλλά θέτουμε το ερώτημα εάν η γέννηση του πρώτου και του δεύτερου παιδιού έχει βραχυπρόθεσμες ή μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στο στρες λόγω έλλειψης χρόνου των Αυστραλικών γονέων και, ως εκ τούτου, στην ψυχική τους υγεία.
Η γέννηση ενός πρώτου παιδιού εισάγει τους ενήλικες σε ένα νέο ρόλο (ότι είναι γονείς) που συνοδεύεται από ορισμένες προσδοκίες σχετικά με τον τρόπο διανομής του χρόνου εργασίας ή της οικογένειας. Μετά τη γέννηση του μωρού, πολλές μητέρες της Αυστραλίας λαμβάνουν ένα έτος άδειας μητρότητας. Μερικοί από αυτούς επανενώνονται στην αγορά εργασίας, αλλά άλλοι δεν το κάνουν.
Οι περισσότεροι Αυστραλοί άντρες διατηρούν τις θέσεις εργασίας πλήρους απασχόλησης όταν γεννιέται το μωρό, εν μέρει για να αντισταθμίσουν τις μειώσεις των μισθών των μητέρων, αλλά και επειδή οι άνδρες στην Αυστραλία υιοθετούν μια πιο παραδοσιακή νοοτροπία όσον αφορά τους ρόλους των φύλων μετά τη γέννηση
Τόσο οι μητέρες όσο και οι πατέρες έχουν περισσότερες πιθανότητες να πιστεύουν ότι οι γυναίκες πρέπει να μένουν σπίτι για να φροντίζουν τα παιδιά μόλις γίνουν πατέρες παρά πριν έχουν παιδιά. Ως αποτέλεσμα, το μεγαλύτερο μέρος του βάρους της παιδικής φροντίδας ανάγεται στις γυναίκες.
Το δεύτερο (και το τρίτο) παιδί δεν υποθέτει ένα νέο ρόλο για τους γονείς, αλλά αυξάνουν τις απαιτήσεις αυτών των ρόλων. Θεωρητικά, οι γονείς των δεύτερων παιδιών έχουν αναπτύξει ορισμένες γονικές δεξιότητες (συμπεριλαμβανομένου του τρόπου καθαρισμού ενός μπουκαλιού με το παιδί στα χέρια τους ή γνωρίζοντας ότι είναι καλύτερο να μην αγοράζουν ορισμένα ακριβά ρούχα που μπορούν να καθαριστούν μόνο). Αυτές οι δεξιότητες θα μπορούσαν να υποδηλώνουν ότι ένα δεύτερο παιδί θα είναι ευκολότερο και θα είναι λιγότερο αγχωτικό από το πρώτο.
Ωστόσο, τα αποτελέσματά μας λένε διαφορετικά
Είναι αλήθεια ότι οι μητέρες των τριών παιδιών είναι οι πιο άγχοι;
Πριν από το παιδί, οι μητέρες και οι πατέρες παρουσιάζουν παρόμοια επίπεδα στρες λόγω έλλειψης χρόνου. Μόλις γεννηθεί το πρώτο παιδί, αυτά τα επίπεδα αυξάνονται και για τους δύο γονείς, αν και το αποτέλεσμα είναι πολύ μεγαλύτερο στις μητέρες από τους πατέρες.
Το δεύτερο παιδί διπλασιάζει το στρες λόγω έλλειψης γονικού χρόνου και κάνει τις διαφορές μεταξύ των πατέρων και των μητέρων επίσης μεγαλύτερη. Παρόλο που αναμέναμε ότι η έλλειψη χρόνου από το άγχος των γονιών θα βελτιωνόταν με την πάροδο του χρόνου (όταν αποκτήθηκαν περισσότερες δεξιότητες ή τα παιδιά τους εισήλθαν στην σχολική ηλικία), συνειδητοποιήσαμε ότι το στρες λόγω έλλειψης χρόνου δεν βελτιώθηκε. Θεωρήσαμε επίσης ότι οι γονείς που εργάζονταν με πλήρη απασχόληση ή αυτοί που ασχολούνταν με τις περισσότερες οικιακές εργασίες ήταν αυτοί που θα αντιμετώπιζαν το πιο άγχος λόγω έλλειψης χρόνου.
Ωστόσο, το συνειδητοποιήσαμε αυτό το άγχος λόγω έλλειψης χρόνου αυξήθηκε με το πρώτο και το δεύτερο παιδί σε όλους τους γονείς, αν συνεχίζουν να εργάζονται ή όχι. Ως εκ τούτου, η εργασία με μερική απασχόληση δεν αποτελεί λύση στο πρόβλημα αυτό και οι γονείς με ένα τρίτο παιδί δεν το έχουν καλύτερα ούτε κάτι που μας δείχνει ότι όταν μιλάμε για παιδιά δεν είναι μια οικονομία κλίμακας.
Για να κατανοήσουμε καλύτερα τις επιπτώσεις των γονέων στην υγεία όταν αυξάνεται το στρες λόγω έλλειψης χρόνου, εξετάζουμε επίσης την ψυχική τους υγεία. Διαπιστώσαμε ότι η ψυχική υγεία των μητέρων βελτιώνεται με το πρώτο παιδί αμέσως μετά τη γέννηση και διατηρείται για τα επόμενα χρόνια. Ωστόσο, με το δεύτερο παιδί, η ψυχική υγεία των μητέρων μειώνεται σημαντικά και παραμένει χαμηλή.
Το κίνητρο: το δεύτερο παιδί εντείνει το άγχος της μητέρας λόγω έλλειψης χρόνου. Διαπιστώσαμε ότι αν οι μητέρες δεν είχαν πει το στρες μετά τη γέννηση του δεύτερου παιδιού, η ψυχική τους υγεία θα βελτιωνόταν ακόμη και με τη μητρότητα. Οι γονείς βλέπουν πώς βελτιώνεται η ψυχική τους υγεία με το πρώτο παιδί, αλλά βλέπουν επίσης πώς η ψυχική του υγεία επιδεινώνεται με τη δεύτερη. Ωστόσο, σε αντίθεση με τις μητέρες, η ψυχική υγεία των γονιών παραμένει στάσιμη με την πάροδο του χρόνου και σαφώς οι γονείς δεν υποφέρουν από το ίδιο είδος άγχους εξαιτίας της έλλειψης χρόνου όσο οι μητέρες μακροπρόθεσμα.
Τι σημαίνει αυτό για τις οικογένειες της Αυστραλίας και για το θεσμικό περιβάλλον στο οποίο βρίσκονται; Το πρώτο είναι αυτό Οι μητέρες δεν είναι σε θέση να φροντίσουν τον εαυτό τους όλη την ώρα που το παιδί τους χρειάζεται. Ακόμα και να μειώσετε την ημέρα εργασίας σας για να ικανοποιήσετε τις απαιτήσεις του παιδιού, το άγχος σας λόγω έλλειψης χρόνου δεν βελτιώνεται και είναι κάτι που έχει σημαντικές συνέπειες για την ψυχική σας υγεία.
Επιπλέον, οι επιπτώσεις των παιδιών στο στρες λόγω της έλλειψης χρόνου των μητέρων δεν είναι συγκεκριμένες, αλλά μάλλον είναι ένα χρόνιο άγχος που επιδεινώνει την υγεία τους. Ως εκ τούτου, η μητρική πίεση λόγω έλλειψης χρόνου πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα για τους επαγγελματίες του τομέα της υγείας και τους πολιτικούς.
Δεύτερον, οι μητέρες χρειάζονται ιδρύματα για να λάβουν υποστήριξη για να φροντίσουν τα παιδιά τους χάρη στη βοήθεια σχολικών λεωφορείων, προγραμμάτων φαγητού στα σχολεία και μέτρων που υποστηρίζουν την ευελιξία της εργασίας και επιτρέπουν μεγαλύτερη συμμετοχή των γονέων για τη βελτίωση Ψυχική υγεία των μητέρων.
Δεδομένου ότι η κακή ψυχική υγεία των μητέρων μετά τον τοκετό μπορεί να οδηγήσει σε κακή παιδική ηλικία στα παιδιά, είναι εθνικό συμφέρον να μειωθεί το άγχος αυτό, ώστε οι μητέρες, τα παιδιά και οι οικογένειες να μπορούν να ευημερήσουν σωστά.
Έχετε το δεύτερο παιδί γρήγορο ή περιμένετε το πρώτο να αναπτυχθεί λίγο περισσότερο;
Συγγραφείς: Leah Ruppanner, Καθηγητής Κοινωνιολογίας, Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης. Francisco Perales, Κύριος ερευνητής (Ινστιτούτο Ερευνών Κοινωνικών Επιστημών και Κέντρο Δια Βίου Μάθησης) και Υπολογιστής ARC DECRA, Πανεπιστήμιο Queensland και Janeen Baxter, Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Queensland.
Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε αρχικά στην “Η συζήτηση”. Μπορείτε να διαβάσετε το αρχικό άρθρο εδώ.
Μετάφραση από τον Silvestre Urbón